تحلیل گفتمانیِ ابرگفتمان اندیشه سیاسی ایرانشهری

تحلیل گفتمانیِ ابرگفتمان اندیشه سیاسی ایرانشهری[1] الهام حسین‌خانی[2]- دکتر سیدجواد امام‌جمعه‌زاده[3] تلاش بنیادی این مقاله آن است که نشان دهد، اندیشه سیاسی ایرانشهری، نه تنها یک گفتمان است که پیشینه مولفه‌های گفتمانی را داراست، بلکه یک ابرگفتمان است، چرا که نه ‌  تنها در بیش از هزاروصد سال بقای گونه نظم ‌محورِ آن، به صورت هژمونیک غالب بوده است، که خرده‌ گفتمان‌هایِ درونیِ هنجارگرا و برابرگرایِ آن، به عنوان ضد و غیر، سرکوب نیز شده‌­اند. دال‌های شناور این ابرگفتمان از درون سامانه‌های باورمندی، هنجاری زردتشتی، و سامانه سیاسی و زیست ‌بوم ایرانی پدید آمده، با آنها مفصل‌بندی شده و موجب تقویت آنها از طریق شبکه ‌بندی جریان قدرت نیز شده است. در این ابرگفتمان، خطوط عمودیِ هستی‌شناسانه و خطوط افقیِ معرفت‌شناسانه در هم‌تنیدگی با یکدیگر، شبکه‌های قدرت را حول دال مرکزی آن، شاه آرمانی، پدید آورده که وجهه‌های مینوی (مُثُلی) و گیتیانه (زمینی) نیز دارد [1]- این مقاله برگرفته از رساله دکتری روابط بین‌الملل الهام حسین‌خانی با عنوان «تجریه و تحلیل الگوهای روابط ایران با بیگانگان در نامه باستان (شاهنامه فردوسی): دوران اساطیری و حماسی» با راهنمایی دکتر سیدجواد امام‌جمعه‌زاده است. [2]- دانشجوی دکتری گروه روابط بین‌الملل، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان،ایران [email protected] [3]- دانشیارِ و عضو هیات علمی، گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، دانشگاه اصفهان و عضو هیات علمی نیمه وقت گروه روابط بین‌الملل، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان ایران  [email protected]